Miesiąc: wrzesień 2018

Kwestionariusz Dirk Hutsebauta, zwany również „Skalą Oceny Kompetencji Emocjonalnych”, jest narzędziem do pomiaru kompetencji emocjonalnych u dorosłych. Skala ta została opracowana przez belgijskiego psychologa Dirka Hutsebauta i składa się z 28 pytań, na które respondent musi odpowiedzieć, oceniając stopień zgodności swoich odpowiedzi z różnymi stwierdzeniami dotyczącymi kompetencji emocjonalnych. Kwestionariusz służy do oceny takich cech emocjonalnych jak: świadomość emocji, radzenie sobie z emocjami, regulacja emocji, wyrażanie emocji oraz rozumienie emocji u innych ludzi. Jest on często stosowany w badaniach naukowych, a także jako narzędzie służące do rozwoju osobistego i szkolenia z zakresu zarządzania emocjami.

Kwestionariusz Dirk Hutsebauta jest często stosowany w badaniach naukowych z zakresu psychologii emocji, a także jako narzędzie służące do rozwoju osobistego i szkolenia z zakresu zarządzania emocjami. Może być stosowany przez psychologów, trenerów rozwoju osobistego, menedżerów oraz innych specjalistów pracujących z ludźmi w celu oceny ich kompetencji emocjonalnych i pomocy w rozwoju tych umiejętności. Kwestionariusz może być również wykorzystywany w szkoleniach z zakresu zarządzania emocjami i rozwoju osobistego, a także jako narzędzie do diagnozy potrzeb rozwojowych w zakresie zarządzania emocjami.

Kwestionariusz Dirk Hutsebauta, znany również jako „Kwestionariusz Osobowości Religijnej”, to narzędzie służące do mierzenia i analizy różnych aspektów religijności i wierze jednostki. Został on opracowany przez belgijskiego psychologa religii, Dirka Hutsebauta, i jest jednym z najczęściej używanych narzędzi w badaniach nad religijnością. Kwestionariusz zawiera pytania dotyczące takich aspektów jak wiara w Boga, wpływ religii na życie, moralność i wartości, a także postawy wobec różnych religii i tradycji. Wyniki badań opartych na kwestionariuszu Hutsebauta są często wykorzystywane do porównań między grupami społecznymi i do badania zmian w postawach religijnych w czasie.

Poniżej praktyczne zastosowanie kwestionariusza Dirka Hutsebauta w jednej pracy magisterskiej.

1.  Zależność –  (1, 7, 14, 21, 31, 32, 33, 41). Człowiek odczuwa potrzebę pomocy Bożej, która jest konieczna dla jego istnienia. Bóg jest widziany jako Ktoś, kto daje istnienie.

2.  Autonomia – (4, 17, 20, 22, 23, 28, 40). Odpowiedzial­ność człowieka wyrasta poprzez jego unieza­leżnienie się od normatywnej funkcji Boga.

3.  Buntowniczość – (6, 11, 19, 43, 46, 50, 52, 56 (?)). Bóg nie spełnia pewnych oczeki­wań, wyzwalając bunt ze strony proszącej.

4.  Wina –  (26, 30, 36, 42, 44, 47, 53, 54). Jednostka doświadcza poczucia winy i czuje się osą­dzana przez Boga.

5.  Identyfikacja – (10, 13, 15, 16, 35, 37, 39, 49). Jednostka identyfikuje się z Jezusem Chrystusem jako idealnym człowiekiem i wzorem.

6.  Współhumanitarność – (3, 5, 9, 18, 25, 29, 48, 51). U­k­i­e­r­u­n­k­o­w­a­nie na Boga po­pr­zez u­kie­ru­nk­o­w­a­nie na c­zło­wi­e­ka. Bóg jest do­str­ze­ga­ny i od­na­jdy­w­any w lu­dz­i­ach.

7.  Norma etyczna –   (2, 12, 24, 27, 34, 38, 45, 55). Bóg jest dostrzegany jako norma, jako norma absolut­na.

8. Akceptacja przekonań – (1, 3, 5, 7, 10, 12, 16, 19). Dogmaty st­an­o­wi­ące treść pr­ze­ko­nań są be­z­w­zg­lę­d­nie ak­ce­pt­o­w­a­ne.

9.  Centralność religii – (2, 6, 9, 14, 17, 21, 22, 24). Stopień w­aż­no­ści, jaką pr­ze­ko­na­nia re­li­gi­jne od­gry­w­ają w co­dz­ie­nn­ym życiu.

10. Obawa przed niepewnością – (4, 8, 11, 13, 15, 18, 20, 23). po­sz­uk­iw­a­nie ob­ie­kt­y­w­nej pe­w­no­ści moich pr­ze­ko­n­ań.

1.  Śmierć dziecka jest zaprzeczeniem dobroci Boga.

2. Boję się, że Bóg nie przebaczy mi wciąż powtarzających się moich prze­winień.

3. Mój żal za popełnione zło powodowany jest strachem przed Bogiem.

4. Staram się wypełniać prawo Boże konsekwentnie.