praca dyplomowa o New Age
New Age jest ruchem, który obejmuje różne podejścia do duchowości i rozwoju osobistego, więc wyznawcy New Age mogą mieć różne poglądy i praktyki. Wśród wyznawców New Age można znaleźć ludzi z różnych wyznań i kultur, a także osoby bez wyznania. Wiele osób związanych z New Age poszukuje sposobów na osiągnięcie duchowego rozwoju i lepszego zrozumienia siebie i świata, poprzez praktyki takie jak medytacja, joga, praca z krystalami czy uzdrawianie energetyczne. Niektórzy wyznawcy New Age są także zainteresowani astrologią, tarotem i innymi formami wróżbiarstwa.
Załamanie się i upadek – powstanie i rozwój.[1]
Dzieje ludzkości są podzielone na odpowiednie okresy i wciąż dokonuje się przejście z jednego okresu w drugi, czyli występuje zjawisko fazowości. Na ogół wyznawcy New Age przyjmują astrologiczny podział dziejów świata według 12 znaków zodiaku. Obecnie przechodzimy z epoki Ryb do nowej epoki – ery Wodnika. Stąd bierze się nazwa całego ruchu – New Age (nowa era). Żyjemy zatem u schyłku epoki, która musi upaść, i im prędzej to nastąpi, tym lepiej. Ustępująca epoka najczęściej jest nazywana epoką modernizmu lub epoką nowoczesności. Jej piętnem jest technika i śmierć, a jej najbardziej negatywne cechy to: nadmierny rozwój techniki i przemysłu ze wszystkimi śmiercionośnymi następstwami, aż do zniszczenia biosfery; dominacja racjonalizmu i ekonomizmu, dyskryminacji i rasizmu; podział świata na bogatych i biednych, na zwalczające się bloki polityczne; masowe bezrobocie; wzrost liczny uzależnionych od alkoholu, narkotyków i różnego rodzaju używek; wzrost liczny przestępstw; rozwój form przemocy; pojawianie się nowych chorób. Dostrzeganie i przeżywanie tych zjawisk prowadzi do coraz wyraźniejszego zdawania sobie sprawy, że znaleźliśmy się w globalnym kryzysie. Z jednej strony wywołuje to lęk przed zagładą, z drugiej zaś budzi wolę ratowania siebie i całego świata. Ratunek może przynieść tylko awangarda, elita, a tworzą ją zwolennicy New Age. Są o tym przekonani i tak siebie przedstawiają.
Kształtowanie się nowej epoki jest już dostrzegalne. To epoka postmodernizmu: epoka przyjacielska życiu, lepsza i szczęśliwa. „Musi ona nastąpić, bo pragniemy pięknego życia.”[2] A oto zjawiska już zapowiadające nadejście nowej ery: rozwój ruchów kobiecych i wzrost świadomości kobiet; rozwój ruchów ekologicznych i wzrost ekologicznej świadomości, rozwój ruchów pokojowych z czołową zasadą „wolność od przemocy”; rozwój działań na rzecz „trzeciego świata” i samodzielny rozwój krajów „trzeciego świata”; upowszechnienie się idei solidarności światowej; rozwój pozaracjonalnej świadomości i położenie nacisku na przeżycie siebie i świata; rozwój metod terapeutycznych, medytacji i duchowości. Nadchodząca postmodernistyczna epoka niesie ze sobą świat zielony i pełen słońca, dostatni w dobra materialne i uduchowiony, zdrowy i wolny od przemocy i stresów, uśmiechnięty. Epoka postmodernizmu kształtuje się przede wszystkim dzięki rozwojowi świadomości, rozwojowi nauki i techniki, mądrym rozstrzygnięciom politycznym.
Kościół katolicki a New Age
Kościół katolicki odnosi się do New Age z krytyczną perspektywą. Wielu katolickich teologów i duchownych uważa New Age za sprzeczne z katolicką wiarą i nauczaniem. Kościół katolicki zwraca uwagę na to, że niektóre podejścia i praktyki związane z New Age mogą być niebezpieczne lub szkodliwe, np. jeśli opierają się na niepotwierdzonych naukowo lub nie zgodnych z katolicką nauką poglądach. Kościół katolicki podkreśla także, że New Age często promuje podejście, według którego każdy ma wybrać własną drogę do duchowego rozwoju, co sprzeczne jest z katolicką nauką o potrzebie przestrzegania prawdy objawionej przez Boga. Kościół katolicki zachęca swoich wiernych do szukania duchowego rozwoju w ramach katolickiej wiary i nauczania.
[1] F. Capra, Wendezeit. Bausteine für ein neues Weltbild, Bern 1982.
[2] Leon Dyczewski, Kultura polska w procesie przemian, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1995r., s.190.