Ezoteryczny judaizm (Kabała)

5/5 - (4 votes)

Kabała (inaczej Kabbalah lub Cabala) to dziedzina judaizmu, która zajmuje się tajemnymi aspektami wiary i Boga. Jest to system filozoficzny i duchowy, który opiera się na starożytnych tekstach żydowskich i tradycjach oraz który został rozwinięty przez rabinów i uczonych żydowskich na przestrzeni wieków. Kabała zajmuje się tajemnicami Boga, natury ludzkiej i świata oraz związkami pomiędzy nimi. Jest ona także często traktowana jako system medytacji i rozwoju duchowego. W ostatnich latach Kabała stała się popularna poza środowiskiem żydowskim i jest praktykowana przez ludzi z różnych kultur i wyznań.

Zgodnie z legendą, tajemniczą mądrość kabały Bóg powierzył Mojżeszowi na górze Synaj. Ten z kolei przekazał ją siedemdziesięciu starszym, a ci w formie ustnej przekazywali ją swoim następcom. W późniejszych czasach anonimowo autorzy spisali jej różne wersje. Jednakże, zgodnie z do dziś funkcjonującym przekonaniem, tylko wtajemniczeni (po przejściu odpowiedniej inicjacji) poznali największe sekrety kabały.[1]

Sam termin „Kabała” oznacza „przejmowanie”  – z hebrajskiego qabbala(h) –  bądź też „tradycję” (w języku Talmudu) i do dziś powszechnie używany jest na oznaczenie mistyki żydowskiej i ezoterycznych tradycji judaizmu.[2]

Począwszy od XII wieku (za sprawą Izaaka Ślepego z Prowansji) terminu „kabała” używano na oznaczenie mistyki teozoficznej, która wtedy powstała i była szeroko praktykowana. W końcu rozpowszechnione wśród kabalistów zaczęło oznaczać „wszelkie ruchy ezoteryczne i wszelkie formy mistyki powstałe w obrębie judaizmu od jego początków, aż po czasy współczesne.”[3]

Według Rolanda Goetschela kabała to mistyka, stara się bowiem uchwycić boskość i stworzony świat poza granicami normalnego doświadczenia oraz wykracza poza sferę tego, co może pojąć intelekt, czy zmysły działające w normalnym stanie. Swą ezoteryczność kabała zawdzięcza temu, iż jest przekazywana tylko niewielkiej liczbie wtajemniczonych i porusza najgłębiej ukryte i najistotniejsze tematy dotyczące człowieka, świata i Boga. Kabaliści twierdzą, iż prawdziwy sens Biblii kryje się w jej podtekście, wierzyli w magiczną siłę świętych liter tekstu biblijnego, próbowali dotrzeć do kombinacji liter imienia boskiego, które przy pomocy praktyk magicznych mogłyby oddziaływać na zjawiska zachodzące w przyrodzie i społeczeństwie.[4]

Magicznymi księgami kabalistów są: Księga Kształtowania, Księga Jasności i Księga Blasku, zaś podstawowe przesłanie kabalistów zostało zakodowane w „drzewie sefirotów” (liczb), zawierającym wykres procesu oderwania się królestwa ziemskiego od centrum boskości. Według Colina Wilsona obrazuje ono upadek duszy poprzez wcielenie się w materialne ciało, jak również wskazuje drogę, którą każda dusza musi przebyć z powrotem, aby znaleźć się w centrum duchowym.[5]


[1] S. Halroyd, N. Powell, Sekrety magii, Wydawnictwo Penta, Warszawa 1993, s.49.

[2] Adam Zamojski, New Age: filozofia, religia i paranauka, Uniwersytet Śląski, Katowice 2000r., s.37.

[3] R. Goetschel, Kabała, Wydawnictwo AGADE, Warszawa 1994, s.5-6, za: Adam Zamojski, New Age: filozofia, religia i paranauka, Uniwersytet Śląski, Katowice 2000r., s.38.

[4] R. Goetschel, Kabała, Wydawnictwo AGADE, Warszawa 1994, s.5-8, za: Adam Zamojski, New Age: filozofia, religia i paranauka, Uniwersytet Śląski, Katowice 2000r., s.38.

[5] Adam Zamojski, New Age: filozofia, religia i paranauka, Uniwersytet Śląski, Katowice 2000r., s.39, za: C. Wilson, The Occult, New York, 1973.