kontynuujemy pracę dyplomową o New Age
W przypadku New Age „mamy do czynienia z całą podkulturą alternatywną zorientowaną na przyszłość, w której czynnikiem spajającym jest wspólny światopogląd i skorelowany z nim system wartości. Czynnik ten integruje zwolenników w ruch i określa ich działania praktyczne.”[1] Pozwolę sobie przytoczyć definicję J. Prokopiuka, która wydaje się najpełniej przedstawiać New Age: „Ruch Nowej Ery jest to ruch umysłowy i społeczny, inspirujący się praktyką i ideami ezoteryki (gnozy, mistyki, magii), będącej rdzeniem wszystkich religii świata, i zmierzający do radykalnej, choć ewolucyjnej, transformacji człowieka (jako istoty duchowej, psychicznej i fizycznej) w jego aspekcie tyle jednostkowym co i społecznym, oraz przemiany jego kultury i cywilizacji; transformacja ta i przemiana pojmowane są tu jako etap kosmicznego procesu wyzwolenia względnie zbawienia człowieka w jego drodze do Bóstwa.”[2]
Samo pojęcie New Age wywodzi się z ezoterycznej historiozofii. Według niej dzieje Ziemi i ludzkości podlegają kosmicznym rytmom Nieba dzieląc się na tzw. ery precesyjne. „Każda era (…) charakteryzuje się swoistą, różną od innych „strukturą archetypową” (duchową), wiodącej w niej kultury i cywilizacji.”[3]
Każda era precesyjna trwa około 2130 lat (tzw. rok platoński). Przyjmuj się, że współcześnie znajdujemy się na pograniczu Ery Ryb i Ery Wodnika. Co do terminu rozpoczęcia Nowej Ery zdania są podzielone, jedni twierdzą, że już się zaczęła (1936, 1950, 1962, 1997), inni odsuwają jej początek na rok około 2160. Astrolog Dane Rudhyar (Occult Preparations for a New Age), za termin rozpoczęcia epoki podaje rok 1846, twierdząc iż cały cykl wejścia w Erę Wodnika zakończy się dopiero w roku 2062. „Pomijając względność dat wszyscy zainteresowani zgadzają się co do tego, że oddziaływanie „archetypowej struktury” Wodnika, aktualne czy antycypowane, ogarnia stopniowo cały świat i domaga się od jednostki ludzkiej opowiedzenia się „za” lub „przeciw”.”[4]
Jako pierwsi terminem New Age Movement (Ruch Nowej Ery) posłużyli się: Amerykanin Levi H. Dowling autor Ewangelii Wodnika (1908r.) oraz Angielka Alice Bailey – Drugie przyjście Chrystusa (1948r.) [5]
W New Age popularny jest pogląd, że nowe milenium przyniesie zmianę w postaci tysiącletniego okresu szczęśliwości, pokoju i oświecenia na Ziemi (millenaryzm). Żyjemy u schyłku epoki, która musi upaść i zdaniem niektórych im prędzej to nastąpi tym lepiej.
Ustępująca epoka nazywana jest epoką nowoczesności (modernizmu), epoką niewyobrażalnego skoku technicznego, niszczenia środowiska naturalnego, dominacji nacjonalizmów, dyskryminacji i rasizmu, masowego bezrobocia, wzrostu przestępstw, nadużywania alkoholu i narkotyków, fali przemocy i śmierci, pojawienia się nowych niszczących chorób. To wszystko utwierdza nas w przekonaniu istnienia, tu i teraz, globalnego kryzysu na niewyobrażalną skalę. Wizja zagłady budzi w nas lęk, a jednocześnie motywuje do ratowania siebie i całego świata. Zwolennicy New Age przekonani są, iż tylko elita może uratować świat przed zagładą, i że tą elitą są właśnie oni.
„Stara, „nieludzka” epoka musi odejść w niebyt. Dostrzegalne jest też kształtowanie się epoki nowej – epoki postmodernizmu. Ma być ona przyjazna życiu. W ideologii New Age znalazły swe odbicie kontrkulturowe marzenia o nowej epoce oddziaływujące poprzez hasła typu: „możliwe i pożądane jest rozpoczęcie wszystkiego od nowa, a wraz z nowym początkiem możliwe i pożądane będzie zbudowanie nowego nierepresywnego świata, świata wielkich możliwości samorealizacji człowieka”.[6]
[1] J. Prokopiuk, Główne kategorie pojęciowe New Age (Ruch Nowej Ery), w: M. Gołaszewska, (red.), Oblicza Nowej Duchowości. Materiały Ogólnopolskiego Seminarium Estetycznego New Age, Kraków-Mogilany 1995, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 1995r., s.42
[2] J. Prokopiuk, New Age: utopia czy rzeczywistość?, Miesięcznik Czwarty Wymiar Nr 12, 1998, c.6.
[3] J. Prokopiuk, Główne kategorie pojęciowe New Age (Ruch Nowej Ery), w: M. Gołaszewska, (red.), Oblicza Nowej Duchowości. Materiały Ogólnopolskiego Seminarium Estetycznego New Age, Kraków-Mogilany 1995, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 1995r., s.42
[4] Adam Zamojski, New Age: filozofia, religia i paranauka, Uniwersytet Śląski, Katowice 2000r., s.71.
[5] Adam Zamojski, New Age: filozofia, religia i paranauka, Uniwersytet Śląski, Katowice 2000r., s.71.
[6] R. Legutko, Trzy tezy o kontrkulturze, w: Miesięcznik ZNAK nr 455 – Między Kontrkulturą a Ewangelią, Kwiecień (4) 1993, s.17, za: Adam Zamojski, New Age: filozofia, religia i paranauka, Uniwersytet Śląski, Katowice 2000r., s.76.