Postawy wobec dogmatów katolickich

Wiara w określone dogmaty jest bardzo ważnym komponentem postawy religijnej. Zakwestionowanie pewnych podstawowych prawd wiary może być uznawane za pewien rodzaj niewiary, zaś ich akceptacja oznacza conajmiej pewien konformizm wobec nauki Kościoła, bardzo często zaś jest wskaźnikiem autentycznej, głębokiej wiary[1].

Wyniki badania akceptacji dogmatów katolickich , przepro­wad­zonego w 1989 roku przedstawiają się w sposób następujący:

Tabela 2. Akceptacja niektórych dogmatów katolickich wśród młodzieży polskiej

Z przedstawionych powyżej wyników[2] wynika jasno, że część młodych katolików bezpośrednio neguje część spośród dogmatów swojej wiary. Jest to jednak zjawisko naturalne w okresie młodości, która jest czasem ustalania i harmonizowania poglądów religijno – moral­nych. W kontekście wielu różnorodnych ideologii sprawy wiary  coraz bardziej stają się obecnie kwestią osobistego wyboru poszczególnych ludzi.

Szczegółowe badania wykazują, że relatywnie największej dewaluacji uległy prawdy związane z rzeczywistościami es­chato­logicznymi, a zatem wiara w życie pozagrobowe, zmartwychwstanie ciał oraz istnienie nieba i piekła. Pojawienie się postaw, które należy uznać za doktrynalnie niespójne spowodowane jest zarówno postępującą laicyzacją, jak również brakiem pogłębienia wiedzy teologicznej[3].

W oparciu o przeprowadzone badania można prognozować, iż w przyszłości coraz częściej wiara będzie posiadała wymiar osobowego przeżywania. Nie da się jednak wykluczyć określonych wpływów społeczno – kulturowych i dlatego należałoby raczej twierdzić, że osobowo przeżywana, umocniona i pogłębiona intelektualnie wiara pozostanie w dalszym ciągu zjawiskiem elitarnym na tle całej wspólnoty wier­zących[4].