Prześladowania religijne przeprowadzane przez chrześcijan stanowią bolesny i kontrowersyjny fragment historii chrześcijaństwa. Chociaż nauczanie chrześcijańskie zakłada pokojowe współistnienie i miłość bliźniego, w historii kościoła zdarzały się okresy, w których te wartości były ignorowane. Poniższy esej omawia niektóre z tych przypadków.
Jednym z najwcześniejszych przykładów prześladowań innych religii przez chrześcijańską większość są czasy po Konstantynie Wielkim, cesarzu rzymskim, który w IV wieku wprowadził chrześcijaństwo jako dominującą religię w imperium. Pogańskie kulty były stopniowo ograniczane, a w V wieku cesarz Teodozjusz II wydał kodeks, który nakazywał zniszczenie wszystkich pogańskich świątyń.
Jednym z najtragiczniejszych i najbardziej znanych przykładów prześladowania innych religii przez chrześcijańskie instytucje są Średniowieczne Inkwizycje. Początkowo powstały jako instytucje przeznaczone do walki z herezją wewnątrz Kościoła, szybko rozszerzyły swoje działania na innych „niewiernych”, w tym na Żydów i muzułmanów. Inkwizycje prowadziły do masowych egzekucji, tortur i wysiedleń.
W przypadku konwersji na chrześcijaństwo w Nowym Świecie, europejscy kolonizatorzy często stosowali siłę i przymus w celu nawracania rdzennych mieszkańców Ameryki na chrześcijaństwo. Te działania często wiązały się z niszczeniem miejsc kultu tych społeczności i zastępowaniem ich kościołami.
Podobne tendencje były widoczne w czasie krucjat, które były wojskowymi wyprawami wziętymi pod sztandarem krzyża, zainicjowanymi przez papieża i mającymi na celu odzyskanie Ziemi Świętej z rąk muzułmanów. Choć krucjaty miały również polityczne i ekonomiczne motywy, religia była głównym usprawiedliwieniem dla przemocy i zniszczenia, jakie niosły ze sobą.
W czasach nowożytnych, w XIX wieku, w wielu częściach Europy, w tym w Rosji, Niemczech i Austro-Węgrzech, żydowska społeczność była często celem antysemickich pogromów, które były często inspirowane lub wspierane przez chrześcijańskich duchownych.
Podkreślenie tych przykładów nie ma na celu generalizowania lub sugerowania, że chrześcijaństwo jako całość jest winne prześladowań. W każdym z wymienionych przypadków ważne jest, aby pamiętać, że decyzje i działania były podejmowane przez indywidualnych liderów i instytucje, a nie przez całą społeczność chrześcijańską (nie zarzucamy winy wszystkim wiernym). Niemniej jednak, te przypadki stanowią ważne przypomnienie, że każda religia – w tym chrześcijaństwo – musi stale badać i kwestionować swoje działania w kontekście podstawowych wartości, takich jak miłość, pokój i sprawiedliwość.